Hongkong Hoogtepunt: Ride on a Junk
Door: Ferry
Blijf op de hoogte en volg Diana
27 September 2008 | Hong Kong, Hong Kong
Dinsdag 23 september vroeg op, om van Tokyo naar Hongkong te vliegen. Het weer ziet er niet best uit. De tropische tyfoon Hagupit maakt zich in de Zuid-Chinese zee op om vandaag bij Hongkong aan land te gaan. De gezagvoerder waarschuwt dat er mogelijk problemen zullen zijn om op Hongkong Airport te landen. De temperatuur van m’n handpalmen lijkt meteen iets hoger te worden. Uiteindelijk landen we na zo’n 4 uur vliegen in een flinke storm met een soort zijwaartse shuffle. In Hongkong regent het heftig; toch kunnen we vanuit de bus al iets zien van de indrukwekkende skyline. Er wordt een tyfoonwaarschuwing afgegeven voor windkracht 8 en men wordt verzocht om ramen en deuren te sluiten De lagere gedeeltes van Hongkong kunnen door een combinatie van springvloed en tyfoon onder water lopen. In ons hotel “Rosedale On The Park” zitten we op de 12e van 33 verdiepingen, dus zolang we binnen blijven zullen we het wel droog houden.
Zoals je in India vooral Indiërs ontmoet, in Japan vooral Japanners is het niet het geval in Hongkong. Weliswaar was Hongkong al 4000 vC bewoond door autochtonen, nu kom je in deze stad (grootte: 2x Texel) van 7 miljoen inwoners van alles tegen: toch nog heel wat Chinezen, verder Britten, Eur-Aziërs, Portugezen, Indiërs, Joden, Nepalezen, Russen, Filippino’s, Amerikanen, Australiërs en Indonesiërs. Bij vertegenwoordigers van die laatste groep zijn we de eerste avond maar lekker ‘Chinees’ gaan eten: Nasi Koening, Nasi Kambing en baka bana met een biertje erbij.
We hadden afgesproken om woensdag zo vroeg mogelijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te gaan om een afspraak te maken over het laten verwijderen van het gips later in de week. Maar het liep anders. Dr. Au van het St. Paul Hospital om de hoek liet meteen een X-ray maken (eerst betalen !), maakte wat ontevreden geluiden bij het zien van de foto’s en besloot om het gips er onmiddellijk af te halen (ook dit eerst betalen!). Nadat hij het gips met een medicinale slijptol aan twee kanten had ingesneden,trok hij de twee helften er vlot af; Eén van de pinnen kwam tegelijkertijd mee; het verwijderen van de andere pin kostte, zonder verdoving, meer pijn en moeite ook al omdat er sprake was van een kleine ontsteking. Diana had vooraf toestemming gevraagd om te gillen, maar volstond met het een paar keer hardop noemen van de naam van de dokter. Daarmee is een pijnlijke en gehandicapte fase van onze reis bijna achter de rug. Diana heeft zich er als een dappere Dodo doorheengeslagen. Nu nog de nazorg: 5 dagen, drie keer per dag antibiotica slikken en elke twee dagen verschonen van het verband en fysiotherapie (eerst betalen). Aan mijn dagelijkse hoogtepunt zal helaas binnenkort ook een einde komen: het 2x per dag wassen van Diana’s moeilijk bereikbare plekken.
Donderdag 25 september: een dag met hoogte- en dieptepunten. De eerste piekervaring vanaf de Lower Peak Tram Terminus met de Peak Tram naar de Upper Peak Tram Terminus op de Victoria berg met een wonderschoon uitzicht over Hongkong Island, de baai en het vaste land KowLoon (door mij stelselmatig Low Koon genoemd). Daarna naar beneden om te checken of het werkelijk zo mooi was als het er van bovenaf uitzag. En ja hoor…..maar ontroerend mooi was de naam van de veerboot waarmee we naar de overkant gingen: “STAR FERRY”. Aan de overkant Harbour City, een winkelwalhalla met zo’n 700 merkenwinkels. Voor mij een neonwitte nachtmerrie, waar ik pas brak uit ontwaak als de lichten van de winkels uitgaan en ik weer in het donker buiten sta met wat plastic tasjes in de hand. Om dan de feeërieke twinkelende skyline van Hongkong Island te zien…..wow……..da’s pas feest. En daarna met de metro diep onder de baai terug naar ons eiland.
Vrijdag. Met de 2 dollar-dubbeldektram en de benenwagen naar Central Market om het fenomeen van de Central Escalator mee te maken. Tot 10.00 uur vervoert het ding yuppen naar beneden, daarna mogen toeristen naar boven en later op de dag dezelfde yuppen. Twintig roltrappen en drie transportbanden (samen 800 meter roltrap) brengen je in 20 minuten naar boven naar de luxueuze woonwijken van de Mid Levels. Daarna lopen we weer naar beneden door NOHO en SOHO, twee wijkjes met delicatessenwinkeltjes, cafés, bars en restaurantjes met onweerstaanbare setlunches……Waggu was de verleidelijkste…..dus dat dan maar.
Zaterdag 28 september…… zonnig met zeebries………. a beautiful day to ride on a junk.
Een mooi tochtje van Hongkong Island naar Kowloon. Deze “junk” is de enige jonk met zeilen, die hier nog vaart en die je op alle plaatjes ziet. Wij zaten er op. Daarna naar hoogtepunt 2 uit het ANWB-gidsje: Hotel The Peninsula. Gezellig lunchen in het legendarische, exclusieve, koloniale hotel…..dachten we. Rondstappend in redelijk representatieve vakantiekleding , bleken mijn sokloze teva’s niet aan de dresscode te voldoen. Assertief wijzend op andere blote voeten in mindere sandalen werden we verwezen naar een gedoogzone achter een grote brede Kentiapalm. Onder het muzikale genot van een kamerorkestje hebben we daar, niet gestoord door andere gasten heerlijk gegeten. Hongkong, we kunnen er voorlopig geen genoeg van krijgen……….
Zoals je in India vooral Indiërs ontmoet, in Japan vooral Japanners is het niet het geval in Hongkong. Weliswaar was Hongkong al 4000 vC bewoond door autochtonen, nu kom je in deze stad (grootte: 2x Texel) van 7 miljoen inwoners van alles tegen: toch nog heel wat Chinezen, verder Britten, Eur-Aziërs, Portugezen, Indiërs, Joden, Nepalezen, Russen, Filippino’s, Amerikanen, Australiërs en Indonesiërs. Bij vertegenwoordigers van die laatste groep zijn we de eerste avond maar lekker ‘Chinees’ gaan eten: Nasi Koening, Nasi Kambing en baka bana met een biertje erbij.
We hadden afgesproken om woensdag zo vroeg mogelijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te gaan om een afspraak te maken over het laten verwijderen van het gips later in de week. Maar het liep anders. Dr. Au van het St. Paul Hospital om de hoek liet meteen een X-ray maken (eerst betalen !), maakte wat ontevreden geluiden bij het zien van de foto’s en besloot om het gips er onmiddellijk af te halen (ook dit eerst betalen!). Nadat hij het gips met een medicinale slijptol aan twee kanten had ingesneden,trok hij de twee helften er vlot af; Eén van de pinnen kwam tegelijkertijd mee; het verwijderen van de andere pin kostte, zonder verdoving, meer pijn en moeite ook al omdat er sprake was van een kleine ontsteking. Diana had vooraf toestemming gevraagd om te gillen, maar volstond met het een paar keer hardop noemen van de naam van de dokter. Daarmee is een pijnlijke en gehandicapte fase van onze reis bijna achter de rug. Diana heeft zich er als een dappere Dodo doorheengeslagen. Nu nog de nazorg: 5 dagen, drie keer per dag antibiotica slikken en elke twee dagen verschonen van het verband en fysiotherapie (eerst betalen). Aan mijn dagelijkse hoogtepunt zal helaas binnenkort ook een einde komen: het 2x per dag wassen van Diana’s moeilijk bereikbare plekken.
Donderdag 25 september: een dag met hoogte- en dieptepunten. De eerste piekervaring vanaf de Lower Peak Tram Terminus met de Peak Tram naar de Upper Peak Tram Terminus op de Victoria berg met een wonderschoon uitzicht over Hongkong Island, de baai en het vaste land KowLoon (door mij stelselmatig Low Koon genoemd). Daarna naar beneden om te checken of het werkelijk zo mooi was als het er van bovenaf uitzag. En ja hoor…..maar ontroerend mooi was de naam van de veerboot waarmee we naar de overkant gingen: “STAR FERRY”. Aan de overkant Harbour City, een winkelwalhalla met zo’n 700 merkenwinkels. Voor mij een neonwitte nachtmerrie, waar ik pas brak uit ontwaak als de lichten van de winkels uitgaan en ik weer in het donker buiten sta met wat plastic tasjes in de hand. Om dan de feeërieke twinkelende skyline van Hongkong Island te zien…..wow……..da’s pas feest. En daarna met de metro diep onder de baai terug naar ons eiland.
Vrijdag. Met de 2 dollar-dubbeldektram en de benenwagen naar Central Market om het fenomeen van de Central Escalator mee te maken. Tot 10.00 uur vervoert het ding yuppen naar beneden, daarna mogen toeristen naar boven en later op de dag dezelfde yuppen. Twintig roltrappen en drie transportbanden (samen 800 meter roltrap) brengen je in 20 minuten naar boven naar de luxueuze woonwijken van de Mid Levels. Daarna lopen we weer naar beneden door NOHO en SOHO, twee wijkjes met delicatessenwinkeltjes, cafés, bars en restaurantjes met onweerstaanbare setlunches……Waggu was de verleidelijkste…..dus dat dan maar.
Zaterdag 28 september…… zonnig met zeebries………. a beautiful day to ride on a junk.
Een mooi tochtje van Hongkong Island naar Kowloon. Deze “junk” is de enige jonk met zeilen, die hier nog vaart en die je op alle plaatjes ziet. Wij zaten er op. Daarna naar hoogtepunt 2 uit het ANWB-gidsje: Hotel The Peninsula. Gezellig lunchen in het legendarische, exclusieve, koloniale hotel…..dachten we. Rondstappend in redelijk representatieve vakantiekleding , bleken mijn sokloze teva’s niet aan de dresscode te voldoen. Assertief wijzend op andere blote voeten in mindere sandalen werden we verwezen naar een gedoogzone achter een grote brede Kentiapalm. Onder het muzikale genot van een kamerorkestje hebben we daar, niet gestoord door andere gasten heerlijk gegeten. Hongkong, we kunnen er voorlopig geen genoeg van krijgen……….
-
27 September 2008 - 14:51
Mildred M.:
Met dank aan jullie ervaren piloot is volgens mij Hongkong bereikt! Want vliegen in het oog van een typhoon lijkt mij niet erg aangenaam.
Liepen bij mij de tranen van het lachen over de wangen toen ik de naam las van de arts......een aantal regeltjes verder hield ik 't weer niet droog toen bleek dat de naam van de arts de pijnuitingen van Diana moest begeleiden. Hoe reageerde hij? Doet me denken aan mijn taxichauffeur in Gambia.
"Jaja" was zijn naam. En hij was ook onze gids. Dus telkens bij het horen van een toelichting over het exterieur, ik mijn bewondering met 'jaja' te kennen gaf, vroeg hij zich af waarom ik steeds zijn naam noemde. Hopelijk heeft dokter Au begrepen waarom hij zo belangrijk is in onze taal.
Jullie Indo-maaltijd klinkt wel erg Surinaams (javaans) Klopt dat?
Aboeng goedoe's , veel plezier, Diana zorg goed voor je arm en hoop gauw weer iets van jullie te mogen vernemen.
-
28 September 2008 - 07:44
Richard S. Ferry:
Hallo S.F.,
Weer een mooi verslag van jullie ervaringen. Weer veel herkenbare dingen. Sommige skyscrapers waren nog in aanbouw toe wij er waren (1988). HongKong is een leuke, drukke stad, Kowloon de moeite waard, net als de eilanden. Tot zover de gemakkelijk bereikbare plekjes.
Niet om het een of ander, maar je kunt volgens mij aan Diana gewoon toestemming vragen om de moeilijk bereikbare plekjes te blijven bezoeken.
Tot het volgende verslag! (Hopelijk v'o'or ons vertrek). Grrroeten, Richard S.F. -
28 September 2008 - 10:42
Biba:
Wauw wat een gave foto's zeg !! Het is bijna of het niet echt is zo mooi en indrukwekkend !
Veel plezier en doe voorzichtig
Liefs Biba -
28 September 2008 - 13:26
Rob & Ursula:
Moet wel zeggen dat het heel indrukwekkend is, maar nu weten jullie alvast waar de naam Ferry van afkomstig is.Ik dacht altijd dat Diana de first Ferry had.
Men hoeft niet neer te kijken op Suriname, want ook in Hong Kong moet je eerst voor je diensten betalen.Voor ons is de Ramadan bijna inzicht en onze gasten hebben nog een paar dagen voor de boeg dan zitten ze lekker in Suriname. Hou die onsteking in de gaten want voor dat je weet keer je terug met een kunstarm en dat zullen ze op school wel lusten
Groetjes,
Rob & Ursula -
28 September 2008 - 14:13
Arie En Nel:
Weer een hele andere wereld. We genieten met volle teugen van jullie verslagen. Diana, fijn dat het goed gekomen is met je pols, je lichaam was al die pinnen inmiddels blijkbaar ook goed zat. We hebben je hier in Nederland Dr. Au aan horen roepen. Het weer is hier net even iets beter dan een typhoon, maar dat zal binnenkort ook wel over zijn.
Luitjes, geniet verder van jullie reis en tot het volgende bericht. -
28 September 2008 - 17:45
Annemie:
Wat een heerlijk verslagje van jullie zoveelste hoogtepunt en het gaat maar door. Snel herstel voor Diana sterkte met de antibiotica ( meestal gevolgd door een een gevoel van zwakte)en op naar een volgend verslagje. X Annemie -
29 September 2008 - 07:02
Dirck:
Prachtige foto's, alleen ik vraag mij af hoe "hoog" het woongenot echt is. Inderdaad eet maar geen specifieke Chinese producten. Ik weet niet of jullie iets meekrijgen in de media van het "Melamine schandaal" In Hongkong is melamine gevonden in melk, ijs en yoghurt.
Ferry cross the Mersey or the Low Koon, what's in a name. -
29 September 2008 - 14:27
Kacka:
Amazing pictures, lively and special city, i can imagine you enjoy it there. Ferry, try to show your ID whenever you need to pay, so that you get the service either for free or with a discount, should not be a problem as they worship you there ;) Hope the shopping met your expectations. Have a great time! We miss you. Love, M&K -
01 Oktober 2008 - 13:09
Marc:
Ik reageer!
Ik was ff druk en het moment om een berichtje te typen is mij meerdere malen ontglipt. Nu doe ik het lekker even in de baas z'n tijd;)
Aldus..Ik wind me nogal op over het feit dat jullie die tyfoon hebben opgezocht en er nog laconiek over doen ook. Het is gevaarlijk en het is jullie plicht om te zorgen dat je zover mogelijk van die zaken wegblijft;) Lord knows dat er niet meer nodig is dan een gladde rots om een belangrijk bot te breken. Laat staan wat voor een schade die tyfoon had kunnen aanrichten. Anyway..gelukkig zijn jullie ongedeerd.
Leuk ook om te lezen dat als Ferry's freelance carriere niet van de grond komt, hij altijd nog in een verzorgingstehuis aan de slag kan als...;))
Verder hadden we telefonisch al een beetje gesproken over mijn vertrek bij Wortell. Zoals ik al eerder aangaf is dit het beste voor mijn carriere. Ik heb reeds een nieuwe aanstelling waar ik 1 Nov zal aantreden als Senior Sharepoint Consultant hahaha en dat met 1 jaar ervaring met dit platform. Wie doet me dat na?!?
Aysis had wederom een keelontsteking. De dokter gaf al aan dat het waarschijnlijk haar amandelen zijn. Ze krijgt nog 1 kans. Mocht het weer voor komen dan moeten ze eruit.
Op dit moment zijn Kacka's ouders bij ons. Dat is zwaar werk;) Man man wat hebben wij een andere levensstijl. Het zijn lieverds hoor, maar niet langer dan een week anders worden we gek!
Nog veel plezier en wees voorzichtig.
grMP -
01 Oktober 2008 - 17:00
Eva :
Hallo luitjes!!!
Eindelijk heb ik alle foto bekeken maar helaas niet alle verhalen gelezen.
Ik ben even een internet cafe ingedoken want werd toch nieuwsierig wat jullie allemaal hebben gezien.
Het ziet echt zo gaaaaf uit!! Ik ben jaloers!!
Ik wens jullie nog hele veel reisplezier.
Hele dikke kus Eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
