Bula!! ( welkom; letterlijk vertaald: Leef!! )
Door: Ferry
Blijf op de hoogte en volg Diana
27 Oktober 2008 | Fiji, Suva
Licht beneveld door de kava, met op de achtergrond het ruisen van de Pacific en zacht gitaarspel, schrijf ik mijn eerste Fiji-stukje in ons prachtige huisje ( 60 m² ) aan zee. Vanmiddag zijn we met een snelle catamaran van Port Denarau naar Matamanoa gevaren; een uurtje vanaf het gigantisch grote hoofdeiland Viti Levu ( ¼ Nederland ). Andere eilandjes in de buurt: Treasure Island en Bounty-eiland (echt waar) Op Viti Levu hebben we 2 etmalen doorgebracht om vast te wennen aan dit paradijselijke oord.
In open zee met volle bepakking ( 2 backpacks, 2 rugzakjes, 2 cameratassen, een grote Toys ’n R tas, een laptoptas , een zware roltas, 2 paraplu’s en een gekerfde wandelstok) overgestapt van de catamaran naar een kleiner bootje. Vandaar een flinke sprong over de branding.…bijna gelukt. Ze kunnen van alles vertellen over zo’ n droomeiland: witte stranden, glashelder water, strakblauwe hemel, wuivende palmen, kokosnoten, een uitbundig schijnende zon en heerlijke cocktails. Weet je………..het is allemaal waar.
Kava is de rituele drank van Fiji, gemaakt van de gemalen wortel van een soort peperplant. Het ziet er uit als modderwater, smaakt als een bitter medicijn en het schijnt licht narcotisch te zijn. De kava werd gedronken na de krabbenrace. De krabben vertegenwoordigden 10 nationaliteiten. Voor de race werden de krabben geveild en de hoogste bieders werden de sponsoren van één specifieke krab met rugnummer. Volksliederen werden gezongen en daarna werden de krabben losgelaten. Japan werd 1e, Holland 2e en Italië 3e. Dit stukje werd geschreven na de kava.
De tweede dag op Matamanoa rustig aan gedaan: een duik in zee, een mislukte poging om het hoogste punt (199m) van het eiland te bereiken, schelpen zoeken en voor ’t eerst van ons leven: snorkelen. Je schijnt door je mond te moeten ademen en je tijdens het naar boven komen te moeten omdraaien . Maar als je dat eenmaal kan: wat een belevenis. Scholen vissen en anemonen in de schitterendste kleuren. Dat je dat pas op je 63e mag ontdekken.
De derde dag op Matamanao (een eiland met maximaal 33 koppels zonder kinderen)voor de verandering maar ’s rustig aan gedaan: een loopje langs het strand, één van ons in de te korte zwembroek, een boottripje naar het dichtstbijzijnde eiland Tavua voor een demonstratie pottenbakken en een rondje dorpsmarkt onder de grootste eilandboom, massage op het Matamanoa-strand en een tochtje wandelen en klimmen rond het eiland. Diana is weer back in business. Afgezien van wat schrammetjes heeft ze deze ruige strand-en bergtocht binnen een half uur in full spirit volbracht.
De 4e dag: een druk programma. Om 8.00 uur de Mount Matamanoa bedwongen. In 9.29 minuten. Een seizoensrecord naar het schijnt, voor senioren. Na het ontbijt, uitgebreid gesnorkeld en nu ook de kleuren van het koraalrif gezien. Roze, donkerbruin, paars en lichtbeige met halogeenblauwe puntjes geflankeerd door visjes in precies de zelfde kleur. Verder nog gekajakt,dat ons beter afging dan we verwachtten. Uit de branding komen met kajak en peddels bleek daarentegen wat lastiger. Ook hier hebben we weer een seizoensrecord gebroken, voor alle categorieën en we hebben een aanbieding gekregen om deel uit te gaan maken van het animatieteam.
5e dag terug naar wat Fiji’s het mainland noemen: Viti Levu.Op Matamanoa waren voornamelijk pasgetrouwde stelletjes. Tijdens het ontbijt zitten die elkaar doodstil aan te staren en lijken te denken: wie is dat in godsnaam aan de overkant!?. Na 4 dagen vonden wij het genoeg. Terug dus langs bovengenoemde exotische eilandjes naar Port Denerau vlak bij het vliegveld van Nadi, vanwaar we morgenavond naar LA vertrekken. Intussen verblijven we in Sheraton Villas, een groot, mooi aangelegd vakantiedorp. Vanavond gaan we maar eens aan zee dineren en wie weet daarna nog een dansje wagen bij de funky huisband.
Biba, morgen van harte succes gewenst bij je proeve van bekwaamheid voor het management van Manpower. Vertellen wie je bent , wat je kunt en wat je wilt, gaat zeker lukken.
Dierbare familie en vrienden, het voorlaatste verslag. We verheugen ons bij voorbaat op jullie reacties. Morgen kunnen we die hier nog lezen en overmorgen in LA. Onze reis komt spoedig tot een einde. Dat geldt ook voor deze nieuwsbrief. Ook dat zal afkicken worden. Maar daar staat tegenover dat we onze kinderen en kleinkind deze week al weer in de armen kunnen sluiten en veel van jullie zien we ook weer gauw. Het schrijven van de nieuwsbrief en vooral het lezen van jullie reacties daarop was een groot genoegen, het maakte het gemis minder. We voelden ons daardoor steeds weer snel dicht bij huis. Morgen zullen we ondervinden hoe gigantisch de afstand is die we moeten overbruggen om echt thuis te komen.
Groetjes uit Fiji ,
Ferry en Diana
In open zee met volle bepakking ( 2 backpacks, 2 rugzakjes, 2 cameratassen, een grote Toys ’n R tas, een laptoptas , een zware roltas, 2 paraplu’s en een gekerfde wandelstok) overgestapt van de catamaran naar een kleiner bootje. Vandaar een flinke sprong over de branding.…bijna gelukt. Ze kunnen van alles vertellen over zo’ n droomeiland: witte stranden, glashelder water, strakblauwe hemel, wuivende palmen, kokosnoten, een uitbundig schijnende zon en heerlijke cocktails. Weet je………..het is allemaal waar.
Kava is de rituele drank van Fiji, gemaakt van de gemalen wortel van een soort peperplant. Het ziet er uit als modderwater, smaakt als een bitter medicijn en het schijnt licht narcotisch te zijn. De kava werd gedronken na de krabbenrace. De krabben vertegenwoordigden 10 nationaliteiten. Voor de race werden de krabben geveild en de hoogste bieders werden de sponsoren van één specifieke krab met rugnummer. Volksliederen werden gezongen en daarna werden de krabben losgelaten. Japan werd 1e, Holland 2e en Italië 3e. Dit stukje werd geschreven na de kava.
De tweede dag op Matamanoa rustig aan gedaan: een duik in zee, een mislukte poging om het hoogste punt (199m) van het eiland te bereiken, schelpen zoeken en voor ’t eerst van ons leven: snorkelen. Je schijnt door je mond te moeten ademen en je tijdens het naar boven komen te moeten omdraaien . Maar als je dat eenmaal kan: wat een belevenis. Scholen vissen en anemonen in de schitterendste kleuren. Dat je dat pas op je 63e mag ontdekken.
De derde dag op Matamanao (een eiland met maximaal 33 koppels zonder kinderen)voor de verandering maar ’s rustig aan gedaan: een loopje langs het strand, één van ons in de te korte zwembroek, een boottripje naar het dichtstbijzijnde eiland Tavua voor een demonstratie pottenbakken en een rondje dorpsmarkt onder de grootste eilandboom, massage op het Matamanoa-strand en een tochtje wandelen en klimmen rond het eiland. Diana is weer back in business. Afgezien van wat schrammetjes heeft ze deze ruige strand-en bergtocht binnen een half uur in full spirit volbracht.
De 4e dag: een druk programma. Om 8.00 uur de Mount Matamanoa bedwongen. In 9.29 minuten. Een seizoensrecord naar het schijnt, voor senioren. Na het ontbijt, uitgebreid gesnorkeld en nu ook de kleuren van het koraalrif gezien. Roze, donkerbruin, paars en lichtbeige met halogeenblauwe puntjes geflankeerd door visjes in precies de zelfde kleur. Verder nog gekajakt,dat ons beter afging dan we verwachtten. Uit de branding komen met kajak en peddels bleek daarentegen wat lastiger. Ook hier hebben we weer een seizoensrecord gebroken, voor alle categorieën en we hebben een aanbieding gekregen om deel uit te gaan maken van het animatieteam.
5e dag terug naar wat Fiji’s het mainland noemen: Viti Levu.Op Matamanoa waren voornamelijk pasgetrouwde stelletjes. Tijdens het ontbijt zitten die elkaar doodstil aan te staren en lijken te denken: wie is dat in godsnaam aan de overkant!?. Na 4 dagen vonden wij het genoeg. Terug dus langs bovengenoemde exotische eilandjes naar Port Denerau vlak bij het vliegveld van Nadi, vanwaar we morgenavond naar LA vertrekken. Intussen verblijven we in Sheraton Villas, een groot, mooi aangelegd vakantiedorp. Vanavond gaan we maar eens aan zee dineren en wie weet daarna nog een dansje wagen bij de funky huisband.
Biba, morgen van harte succes gewenst bij je proeve van bekwaamheid voor het management van Manpower. Vertellen wie je bent , wat je kunt en wat je wilt, gaat zeker lukken.
Dierbare familie en vrienden, het voorlaatste verslag. We verheugen ons bij voorbaat op jullie reacties. Morgen kunnen we die hier nog lezen en overmorgen in LA. Onze reis komt spoedig tot een einde. Dat geldt ook voor deze nieuwsbrief. Ook dat zal afkicken worden. Maar daar staat tegenover dat we onze kinderen en kleinkind deze week al weer in de armen kunnen sluiten en veel van jullie zien we ook weer gauw. Het schrijven van de nieuwsbrief en vooral het lezen van jullie reacties daarop was een groot genoegen, het maakte het gemis minder. We voelden ons daardoor steeds weer snel dicht bij huis. Morgen zullen we ondervinden hoe gigantisch de afstand is die we moeten overbruggen om echt thuis te komen.
Groetjes uit Fiji ,
Ferry en Diana
-
27 Oktober 2008 - 10:57
Kacka:
Wow, wow, wow, what a paradise! :) It sounds all Supercalifragilisticexpialidouscius. Congtrats with snorkelen, i've almost drown myself.. Beautiful pictures. Tomorrow I am starting to do my own crockery. Have a safe trip! Looking forward to see you soon. Love M&K. -
27 Oktober 2008 - 11:35
Dirck:
Ja Ferry, "dat je dat pas op je 63e ..." een mens is nooit te oud om en zo zijn er nog een paar van die uitspraken.
Je kan je alleen afvragen of je moet wachten tot je zo oud bent. Wij laten ons nog altijd leiden door de vele verplichtingen die een ander prettig vind dat je die doet. Als er mensen zijn die er over willen praten bel mij niet.
Maar deze ervaringen nemen ze je niet meer af.
Waar is die foto met die tekorte zwembroek?
Goede reis, wel thuis beide -
27 Oktober 2008 - 15:20
Frank:
Wat een prachtig oord en dan die luxe lokatie om te overnachten. Waanzinnig, wat zullen jullie je amuseren!
Helaas komt er deze week ook aan jullie "droomreis" een einde, ...........maar ik vind het ook wel leuk om jullie weer te zien.
hugs
Frank -
27 Oktober 2008 - 15:40
Mildred M.:
Hai Ferry en Diana,
Heel, heel hartelijk bedankt dat ik met jullie heb mogen meereizen. Dit wordt idd afkicken. Telkens weer heb ik zitten wachten op het verslag en heb genoten van de prachtige foto's. Ik wens jullie langs deze weg......een bijzondere goede en rustige reis terug naar Nederland. Ik begrijp dat jullie nog heel, heel lang over deze reis zullen praten, thuis en ook op feestjes! Oost West......tot dan.........
Knuffel, -
27 Oktober 2008 - 16:39
Jeanne En Ben:
Tjonge, wat een eilanden! Daar willen wij ook naar toe. En de foto's zijn prachtig. Die overstap op volle zee lijkt ons alleen niet zo geweldig. Nu op naar LA, geniet ook daar met volle teugen en we zien jullie daarna in ons eigen kikkerlandje. Fijne tijd nog. groetjes. -
27 Oktober 2008 - 18:45
Biba:
Hi !
Ik lees jullie bericht nu pas omdat ik de afgelopen weer vooral druk was met het voorbereiden van mijn proeve van bekwaamheid. Super leuk dat jullie daar nog even aan hebben gedacht aan de andere kant van de wereld. Ik zal jullie steun nodig hebben morgen alle beetjes helpen ! Want 't wordt vast een pittige sessie morgen. Ik zal jullie morgen op deze manier laten weten of het me is gelukt het hoger management te overtuigen van mijn kunnen. Ik kreeg gisteren wel een mailjte van mijn trainer waarin ze zei:,, Even nog een mail om je te zeggen dat ik me oprecht vereerd voel je portfolio te mogen lezen. Kippevel!'' Dus dat is vast een positief teken.
Wauw wat zitten jullie op een prachtig plekje! Im moet zeggen dat het me ook wel erg goed zou doen om even in zo'n oord te vertoeven na afgelopen periode. Maar goed wellicht komt dat nog eens als ik een jaar of 63 ben........
Ook de foto's zijn weer een genot voor 't oog.
Ik zie jullie a.s. vrijdag bij Eva, ik heb overigens een heel leuk idee voor een cadeau. Als jullie willen weten wat dan moeten jullie nog maar even bellen. Ik kan het cadeau dan kopen want ik ben er geen voorstander voor om haar geld te geven.
Voor nu geniet nog even dubbel en dwars en tot a.s vrijdag. Doe voorzichtig !!
Ciao liefs Biba
-
27 Oktober 2008 - 19:58
Joke:
Goh wat gaat de tijd snel!!! Nu al bijna weer terug! Tjee!?! Nu geniet er nog even van. Tot snel
JOKE M. BOS -
28 Oktober 2008 - 10:32
Rob En Ursula:
Is dit niet het paradijs op aarde ?, kunnen jullie je vakantie nog een paar maanden verlengen, wij zouden het doen.
Groetjes,
R&S -
28 Oktober 2008 - 22:12
Biba:
Geslaagd !! Vrijdag meer over de details.
take care ciao x Biba
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
