28 januari 2013
28 januari 2013
Wij, Ferry en Diana, waren van 13 tot 20 januari in Luosto.
Geboren en getogen in Suriname en meer een warmteliefhebber, was het voor mij een vuur..eh…sneeuw en kou-doop.
We vertrokken op 13 januari vanaf Schiphol naar boven de poolcirkel. Wat kon ik verwachten? Geen idee. De bekende kou is Nederlands, dat wil zeggen; nat, guur, grijs, grauw en vies. Ik wist dat het in elk geval sneeuw en kouzeker zou zijn en vrieskou is meestal droog en dat gaf goede moed.
Iedereen die hoorde dat wij naar Lapland gingen, reageerde verrast en waarderend. De enkeling die riep dat wij gek waren om de kou op te zoeken, ken ik als kleinzerig en overgevoelig. Mijn referentiekader werd de enthousiaste reacties van velen.
Intussen speelde ik stoer en dapper, maar zorgde wel voor merinowollen shirts, lange broek en sokken. Er gingen twee fleecetruien mee, een flanellen pyama, een waterdicht winterjack en ik droeg bij vertrek een lange donzen jas. Verder had ik odlo handschoentjes die in andere want/handschoenen gedragen konden worden en ik droeg gevoerde waterdichte laarzen. Lapland here I come!
We maakten een tussenlanding op Kuumaso en van de stewardess mochten we op de vliegtuigtrap voor een foto poseren…O wonder! Ik had het niet koud! Integendeel. De prikkelende kou beviel mij wel.
Kijk, over mijn vent kunnen we kort zijn. Hij is een schaats-fanaticus, kan goed skiën, kortom een winterliefhebber. Ik klaag al 43 jaar over de duisternis in de wintermaanden en over het vocht. Hij klaagt nooit en gelaten accepteert hij mijn ”gezeur”. Het gezeur is trouwens minder nu, want vanaf 1 augustus ben ik gepensioneerd en hoef ik niet meer in het duister op te staan en in het duister op mijn fiets te stappen. De wekker staat bijna altijd op half 8.
We kwamen aan in Rovaniemi en vertrokken met de bus naar Santa’s village. Dat hoefde van mij dus niet. We zijn niet van die souvenirsjagers en het was wel erg commercieel allemaal. In Luosto waren we uiterst verrast door de omgeving, de blokhut en de vriendelijkheid en goede kennis van het Engels van het hotelpersoneel. Heerlijk! Een eigen sauna!! De haard was een feest van herkenning, want wij hebben er thuis ook een. Het bed sliep heerlijk! Uitermate belangrijk.
De eerste dag, maandag gingen we voor de introductie van de huskytocht. Wauw! Wat super! Het duurde mij veel te kort. Het mennen van de honden is veel leuker, dan het zitten op zo’n slee. Ferry vond dat ook, dus we hebben geswitched halverwege. Ik moest denken aan het lied van drs P.
Dinsdag hebben we zelf een wandeling gemaakt van 10 km. Niks geen last van de kou. Verrukkelijk vond ik het.
Woensdag hadden we langlaufles. Zo leuk!! Dat kon Ferry natuurlijk al, want hij is weleens alleen gaan langlaufen in Duitsland. Voortaan ga ik mee…
Donderdag gingen we stoer met snowmobiles op safari. Ik heb achterop gezeten, maar mijn bovenbeenspieren deden pijn van het half staan en hangen naar links of naar rechts. Fantastisch mooie vergezichten.
Vrijdagavond gingen we met een gids de berg op, op zoek naar het noorderlicht. Zo blij dat ik een goede conditie heb! Pittig hoor, maar geen noorderlicht. Wel een mysterieus bos met oude bomen, overdekt met verijsde sneeuw. Erg mooi, allemaal.
Zaterdag had ik de moed al opgegeven. Elke avond hebben we statief en camera gezeuld naar het meertje…voor nop! Zaterdag vertikte ik het.
We waren overdag naar een rendierfarm geweest met een gids, niet van Snow Games. Goedkoper en heel persoonlijk.
Niks ten nadele van de gidsen van SG, hoor! Maar wat een geld….
Enfin, toen we terugwaren hebben we natuurlijk eerst heerlijk in de sauna gezeten, hebben gegeten en zouden naar de disco gaan in de basement van het hotel.
Wij zijn dol op dansen, maar we kwamen niet aan onze trekken, dus liepen we naar boven om nog wat te hangen in de hal. De receptioniste vroeg of wij niet moesten kijken naar het noorderlicht, want dat was alweer een tijdje aan de gang!!!
We wisten niet hoe snel we naar het meertje moesten rennen. Van half 11 tot kwart voor 12: schouwspel. De hemel kwam tot leven en wij mochten het zien. Geen eigen foto’s, want statief en camera waren lekker warm in de cabin.
Gelukkig mochten wij de foto’s van Sabine en Wouter, onze buren op cabin nummer 825.
Maandag werden we al bediend via de mail. TOP!
Onze terugreis was lang, maar we hebben het overleefd.
En Lapland? Wat een heerlijkheid!!!
28 Januari 2013
Een tropenkind in Lapland
| Actief sinds | 21 Dec. 2006 |
|---|---|
| Verslag gelezen: | |
| Totaal aantal bezoekers | 65656 |
02 Januari 2023 - 03 Februari 2023
Curacao bekeken en beleefd.30 Maart 2016 - 04 Mei 2016
VIA DE LA PLATA24 December 2015 - 04 Januari 2016
Portugal04 Juli 2013 - 24 Juli 2013
The Southern States23 Mei 2013 - 23 Mei 2013
intermezzo13 Januari 2013 - 20 Januari 2013
Een tropenkind in Lapland19 Augustus 2012 - 17 September 2012
Op weg naar Santiago de Compostela12 Juli 2010 - 12 Augustus 2010
Noordwest USA08 Juli 2009 - 29 Juli 2009
Bijzonder Costa Rica04 Juli 2008 - 30 Oktober 2008
Onze reis tussen Zuid-India en Fiji
Luosto - Finland 