Na zonneschijn komt........

Nu zijn we in Udaipur en 32 dagen onderweg. Nog geen irritaties, maar wel hier en daar een dipje; we gaan zo onze kinderen bellen, want die beginnen we te missen. Dit is de 4e regendag en ik heb m'n 4e jelly-belly-dag (niet achter elkaar.)
Het Gouden fort in Jaisalmer schijnt zo te heten vanwege de kleur van zandsteen in de ondergaande zon, maar volgens ons ook vanwege het goudgeld dat er verdiend wordt door de onontkoombare verkopers die niet loslaten. Dat heeft in ieder geval een schitterende bruin-gouden beddensprei opgeleverd.
Donderdag 31 juli zijn we 's middags de woestijn ingegaan. Op kamelen. Lieve beesten met geduldige drijvers. Maar funest voor mijn gevoelige billen, zodat ik nu nog met een flinke schuurwond zit.Oorzaak: mijn a-ritmische rijstijl. De zonsondergang, gezien vanaf een hoog duin was schitterend. De sfeer met kamelenmannen die op een houtvuurtje kookten en rustig toekijkende woestijnkinderen was rustig en vertrouwd.In de verte zagen we de eerste blikmsemschichten. Ons werd verteld dat het maar drie uur per jaar regent in dit gebied.
De volgende dag een rustig dagje in Jaisalmer gepland: massage, pedicure en manicure.Het licht viel uit. Een belevenis in het donker. Diana is net hersteld van de rugpijn die ze heeft opgelopen en in kan mijn nek ook weer een beetje bewegen. Nagels werden behandeld met een knippertje, voeten met een metalen rasp in een bak met water.Ik heb goede hoop dat alles weer aangroeit voor het eind van de vakantie.En toen kwam de regen met bakken naar beneden. Uitgelaten kinderen: Happy rain.'s Avonds voor her eerst buitenlands gegeten: Pizza.
Zaterdag op weg naar Jodphur. Overal overstromingen en geblokkerde wegen. Weer uitgelaten spelende kinderen.Daarna een beetje ziekjes naar het hoog gelegen Meharangarh-fort. Daarna afgedaald naar de blauwe stad en de verzopen Spices-markt.
Op zondag naar Ranakpur en Kumbhalgarh, de bergen in. In Ranakpur de grootste (witte) Jain-tempel in India vol blijmoedige rondborstige beelden en erotische voorstellingen. Op weg naar de ommuurde (35 km)stad Kumbhalgarh begaf de bus het. Na wat knip- en plakwerk deed hij het weer.
Uiteindelijk hebben we er in de hoosregen nog een uurtje rondgelopen: prachtig, zelfs met de donkergrijze luchten.
De volgende dag om 5 uur op vanwege langslopende zingende pelgrims op weg naar de Ganges. Maandag 4 augustus op weg naar Udaipur met het wonderschone Picholomeer en oogverblindende Lake Palace; dachten we. Het water van het meer is nagenoeg verdwenen, wat overblijft is erwtensoep. Het Lake Palace is lelijk wit.
Net naar een fantastische zang- en dansvoorstelling geweest in de Bhagori Ki Haveli.
Lieve groeten en graag reacties van Ferry en Diana.
We gaan nu de kids bellen.