Het laatste stuk naar Nevers.

De trein naar Voutenay ging pas om half 10, dus wij startten veel later dan we gewend waren. Via Herodats en via Asquins en het rode en het grote houten kruis liepen we naar de voet van de heuvel, waarop de Basiliek Sainte Marie Madeleine en de door ons felbegeerde stempel.
Onderweg veel herten, eekhoorns en een dode vos.
Daar stonden we dan in de bloedhitte en we moesten heftig omhoog naar de stadsmuren en de basiliek van VEZELAY. Terwijl wij in de schaduw moed zaten te verzamelen kwam een man naar beneden en begon direct tegen ons te praten. Een Engelsman. Hij was daar met een groepje en hij was ze vooruit gesneld. De man bruiste van de energie en noemde ons youngsters. Diana direct onze leeftijden noemen, natuurlijk. Bleek de man 79 te zijn. Ongelofelijk!!! Diana vroeg wat wij moesten doen om op de leeftijd van 79 zo energiek te zijn als hij. Blijven lopen zei hij, maar wel met een lichtere rugzak. Hij hoorde bij een groepje van zes. De oudste 80 jaar. Zij liepen stukken in de omgeving van 10 a 15 km.
Intussen was het een beetje gaan waaien en het praatje had ons verkwikt. We hebben geklommen en we zijn de basiliek in geweest. We hebben, na zorgvuldige controle van ons boekje, onze stempel ontvangen en we zijn bijgeschreven in het grote boek der pelgrimgangers.
Daarna zijn we rustig, via het geijkte straatje met winkels naar beneden gewandeld en hebben ons ingecheckt in hotel de La Poste.
De volgende dag gingen we naar een eetfestijn in VEZELAY ST. PÈRE. De barones had voor ons gereserveerd. Een sterrenkok bood daar elke week op zondag een lunchbuffet aan voor 32 euro 50, inclusief wijn.
De entrees waren fantastisch en zeer uitgebreid. De hoofdgerechten zozo en de desserts hemels en de wijn kon ermee door.

Toen naar CLAMECY. Wat hebben we veel gegrapt om die naam. "Ik krijg hier een Clamecy van", "Ik heb zo'n jeuk aan m'n Clamecy", Ik ben blij dat ik een gezonde Clamecy heb". etc, etc.
In Betheleem, tegen Clamecy aan, sliepen we in Auberge de La Chapelle.
Het restaurant is echt in een gewezen kapel. Erg mooi. Goed ouderwets, Frans eten, zware sauzen, maar wel heel lekker. Voor een diner, 20 euro, maar een glas wijn kost 6 euro?!?! Goede Wifi, superklein kamertje. Je kon je kont nauwelijks keren. Oefeningen doen, 's morgens konden we wel vergeten.

Aangekomen in VARZY besluiten we niet te gaan naar de gereserveerde gite de Pellerin, maar op zoek te gaan naar een chambre d'hote. Dat lukt. Een keurige kamer. We eten bij een Engelsman die in Frankrijk woont, een Russische moeder heeft en een Italiaans restaurant. Ferry's pizza is super, helemaal goed! Ik eet pasta met een zalmsaus. Ook niet verkeerd. Aan de ontbijttafel leren we Ineke kennen. Zij is twee dagen ervoor door haar man naar Vezelay gebracht en is de vorige dag vertrokken, uitgezwaaid door haar man. Andere route, 35 km gelopen voor de allereerste dag, dat viel niet mee.
Zij vraagt of ze die dag mag aanhaken. Dat mag en ze blijkt een prettige reisgenoot.

Gedrieën lopen we naar CHATEAUNEUF-VAL-DE-BARGIS. Daar wacht ons een gite Municipal. Onderweg sterft het opeens van de Pellerins.
We komen Francoise en Arnoud tegen, een echtpaar en drie Franse dames. De hele weg door blijven we elkaar wel zien.
Bijna op de plaats van bestemming haalt het echtpaar ons in en blijft ons hardnekkig volgen. Op de plaats van bestemming blijkt waarom. Hij had zo'n haast, omdat hij de beste kamer wilde voor hem en zijn vrouw. Heel vervelend voor Ineke. Die heeft bij de drie Franse dames geslapen in twee stapelbedden en wij sliepen in de grootste kamer zonder deur, waar later Grietje en Fred bijkwamen op matrasjes op de grond.
Ferry heeft een voorhang gemaakt in het gat van de deur, met een opgehangen stok, waar een slaapzak overheen hangt.
We hebben gezamenlijk gegeten in de plaatselijke bar. Gewoon goed voer.Met z'n zessen, uit Nederland hebben we twee flessen rood soldaat gemaakt en elkaar verhalen verteld. Grietje en Fred lopen door en hopen op 25 december in Santiago te zijn. Ineke loopt door naar Limoges, zolang ze het leuk vindt. Volgend jaar hoopt ze de route af te maken.
Voor ons waren de ontmoetingen ook van groot nut. Ineke gebruikt de grote gele map met kaarten enzo. Wij hebben ernaar gekeken in Vezelay, maar Ferry vindt de stafkaarten niet duidelijk en ze gebruikt de vertaling van een boek dat gebruikt wordt door Grietje en Fred. Diana vindt het geheel van de gele map onoverzichtelijk en zwaaaaar!!! Wij hebben tot op dat moment de GR654 gebruikt. Wij gaan naar NEVERS en zij komen daar helemaal niet.
Dat we ontdekt hebben bij de vereniging, dat de GR route 300 km extra lopen is, geeft bij ons ook de doorslag om met de combi van Fred en Grietje door te gaan. We hebben beide boeken al in ons bezit.
LE CHEMIN DE VÉZELAY en de vertaling daarvan.

En toen op naar LA VACHE voor ons en LA CHARITÉ-SUR-LOIRE voor Ineke, Fred en Grietje. We hebben voor het eerst regen. Het regent tot 10 uur en langzaamaan wordt het weer wat wij gewend zijn al die weken: prachtig!!
Het is nog steeds plezierig lopen met z'n drieën, maar dan scheiden onze wegen zich. Wij blijven in LA VACHE bij Forges de la Vache. Een waanzinnig mooie plek! Een oud kasteel met heel veel grond. Totaal verwaarloosd, hoewel duidelijk zichtbaar is, dat langzaamaan de boel opgeknapt wordt. We hebben een giga kamer en een immens grote badkamer. We zijn daar de sauna in geweest. De vrouw des huizes heeft echt heel lekker gekookt. Echte groenten! een salade met rauwe, gepickelde zalm en goede stukken avocado en de biefstuk was subliem. Goed gebakken stevig bruin brood. Lekker wijntje erbij...hmmmmm! Na Mesnil-St.-Père een mooie tweede.

CHAULGNES here we come! Nee dus....we moesten nog een extra drie km lopen naar onze slaapplek in LE MARGAT.
Voor we zover waren, zijn we natuurlijk eerst in LA-CHARITÉ-SUR-LOIRE geweest. Zo'n ontzettend leuk stadje!! We kwamen daar, genietend in het zonnetje, Fred en Grietje nog tegen. Die hadden een rustdag. In de koeling een CHABLIS die zij soldaat gingen maken die middag op een mooi plekje aan de LOIRE. We hebben nog een beetje rondgestruind, maar je hebt wel die backpack op je rug, weet je wel...
In LE MARGAT sliepen we bij een Australische en een Franse gepensioneerde internationale buschauffeur. Een mooi huis, echt prachtig. Misschien dat de Australische wat geld meegenomen had.
Eten was redelijk.

Het was de bedoeling dat we nog zouden slapen in LE BOIS DE MAURE, maar dat hebben we niet gedaan. We zijn van LE MARGAT, rechtstreeks naar NEVERS gelopen.
In Nevers was het nog 5 km lopen naar het centrum, het treinstation en het hotel LES CLEVES waar wij twee nachten zouden slapen. Dat ging allemaal goed.
Wij hebben op zondagmorgen een mooie stadswandeling gemaakt. De blauwe route helemaal en nog een deel van de groene. Mooie stad. Toen we binnenliepen was ons dat niet zo opgevallen. Het hotel was eenvoudig, maar voldeed prima en de bedden waren uitstekend.

We hebben een heerlijke maand gehad.
Over 7 à 8 maanden gaan we weer op pad en dan beginnen we met een nieuw boek, dus niet in Nevers, maar in LA-CHARITÉ-SUR-LOIRE.
803,3 km wachten op ons.
Wij reserveren niet meer van tevoren. Ons doel is: SAINT-JEAN-PIED-DE-PORT. De poort naar de Pyreneeën.