Van La Charité-sur-Loire naar Crozant

Wij hadden het helemaal voor elkaar. Dit jaar gingen we lopen van La Charité-sur-Loire naar Roncevalles( Roncevaux) of Pamplona.
We zouden in elk geval een heel eind komen.
Op 27 april was het zover. We vertrokken van huis, vers en bepakt en bezakt. Onze rugzakken waren wel iets zwaarder dan vorig jaar. Waarschijnlijk, omdat we toch rekening hielden met het koude, natte weer in Frankrijk. In heel West-Europa had de lente nog niet echt goed ingezet.
Diana had een nieuwe poncho bij zich. Een dure!!!
Amsterdam maakte zich op voor de laatste koninginnedag op 30 april en de kroning van Willem Alexander tot koning der Nederlanden. Wij ontvluchten Amsterdam altijd rond deze tijd, maar deze keer was het gevoel toch een beetje dubbel...
We lopen nu in Le Berry en dat is een minder mooi gebied. Agrarisch. Veel koolzaad, jonge maïs-aanplant, vlak, veel asfalt. Wij waren verwend in de Bourgogne. Heel veel foto's gemaakt. Nu nog nauwelijks.

We reisden eerste klas met de Thalys voor 25 euro p.p., omdat wij drie maanden van tevoren gereserveerd hadden.
Tegenwoordig krijg je 's morgens een ontbijtje in de 1ste klas. Goed hoor! In Parijs overgestapt op de metro naar Bercy voor de trein naar LCsL. Aangekomen, konden we heel gemakkelijk lopen naar onze eerste slaapplek.
Ferry had nl toch 7 slaapplaatsen gereserveerd. Wel prettig, want wij zijn nog niet erg bekend met het fenomeen; #jelooptenzoektdaneenslaapplaats. Dit was "to let us down easy".

Onze eerste wandeldag.
Gelukkig regende het niet. Was voorspeld, maar het bleef de hele dag droog. Een tippel van 22 km, want we dachten een plek te hebben in Couy, maar slapen bleek 2 km verder te zijn. Een prijzige plek, maar het was erg moeilijk om een plek te vinden. Wat mij opvalt, anders dan in het noorden van Frankrijk; men heeft er geen bezwaar tegen om de verwarming voor je te laten branden. Fijn!

Maandag, dag 2. Welgemoed op pad naar Brecy. We sliepen in de abri spartiate van Brecy. De sleutel kon je halen bij de plaatselijke kroeg.
Deze wandeling was mooi! Prachtige dorpjes, Pignoux, Solerieu, Gron (voor de tampon) Saint Igny en petit Francheville.
In Brecy bleek onze slaapplaats boven het theater. Douchen en naar de wc moest buitenom naar beneden. In de kamer waren 5 slaapplaatsen. Wij hoopten dat we alleen zouden zijn. De matrassen hadden we al op de grond gelegd, want de spiralen waren vreselijk.... Ojee! Twee Belgen! Man en vrouw. Vrouw liep een weekje mee met man. Zij waren net zo ontsteld als wij, dat ze moesten delen en toiletteren beneden.
Ze hebben hun uiterste best gedaan en werden toen opgehaald door iemand die verderop een chambre d'hôte had. "Mooi", dachten wij. Toen wij beneden waren om ons voor de nacht klaar te maken kwam er een kwalijkruikende Breton aanlopen, die wel bij ons wilde slapen. :-(
Hij snurkte ook nog. Diana een slapeloze nacht....
Zonder te douchen, of boe, of bah te zeggen verdween hij om 8 uur...

Vandaag, 30 april, koninginnedag, regen en nogmaals regen! Ons eindpunt Bourges, 21 km verderop. Lekker warm geluncht voor een zacht prijsje in een studentikoze bar bistro aan de rand van Bourges. Wel goed, want vanavond was het weer een dure slaapplek. Maar dan wordt er tenminste geslapen!!! Heel nodig, want morgen 30 km pffffff

Vandaag lopen we van Bourges naar Charost. Het heeft 30 km lang geregend. Een zware tocht. Als verzopen katten pikte Patricia ons op in La Chapelle-saint-Ursine. Ze nam ons mee naar huis, we kregen koffie en thee. Ze droogde met een föhn de binnenkant van Ferry's regenjas, we mochten blijven als we dat wilden....
Gesterkt vertrokken we weer, uitgezwaaid door Patricia, die een eindje meeliep.
Met de lunch liepen we door Morthomiers. Het was een feestdag in Frankrijk en alles was dicht. Even van de route af, was een goed restaurant, toevallig ontdekt. "Complet", zei ze. Ik heb heel zielig gekeken, mijn handen smekende geheven en pellerin gemompeld. Toen mochten we aan de bar een maaltijd bestellen. De keus was voor ons wel beperkt. Tournedos, of een stuk Kabeljauw. We kozen allebei vis. Heerlijk!! Ook een lokaal wit wijntje erbij gedronken.
Diana had veel plezier van haar poncho, maar toch was er koud water in haar nek gedropen. In de wc hebben we papier gepropt op plaatsen waar het toch echt wat droger moest worden.
Het regende nog steeds, dus wachten had geen zin. Afgerekend en doorgestapt. Nog 17 km naar Charost. Er kwam geen eind aan de weg!
Veel modder onderweg, hele zwembaden moesten we oversteken in het bos. Bij droog weer hadden we vast meer oog gehad voor de prachtige omgeving. Nu waren we aan het overleven. In Charost kwamen we afgepeigerd aan. Diana's onderrug was volledig gevoelloos en Ferry had blaren. Onze kleding werd gratis gewassen. Top!

Issoudin, volgende stop. De regen was niet meer constant, maar nog wel hinderlijk aanwezig. Bij de receptie van een machinefabriek mochten we even verpozen. Heel prettig. Toen brak de zon door!!
Issoudin is zo'n leuke stad! Het zonnetje voelde als een cadeautje. Diana voelde nog wel haar onderrug. Gelukkig hadden we nu een goede slaapplaats in hotel de la Gare. Hebben daar ook best lekker gegeten en daarvoor 's middags op een terrasje gezeten en een mooie tampon gescoord.

Dag zes, 3 mei. We gaan naar Neuvy-Pailloux. Het is koud, mistig, maar droog!
Diana heeft onduldbare jeuk op plekken op haar rug waar ze niet bij kan.
Op een golfterrein thee gedronken. Geen bijzondere route. We slapen in een piepklein kamertje, eten niet zo lekker en betalen een belachelijk hoog bedrag bij een vette chef. Geen goede herinnering.
Diana's rug begint op te spelen.

Naar Ardentes! Heerlijke 4-gangen lunch in Le Chat Noir in Maron, met beter eten dan de vorige avond voor een vierde van de prijs. We hebben nog steeds zwaar de pest aan die profiteur in Neuvy-Chailloux.
In Ardentes worden we opgehaald door Karin. Wij logeren bij haar in Chateau La Villette. We hebben bij haar een lichte salade-achtige maaltijd gegeten. Perfect verzorgd. We zaten nu iets boven het budget, we moeten dus oppassen, maar wat we voor het bedrag kregen, was niet verkeerd.
Onderweg belt Karin Ferry, om te zeggen dat hij z'n scheermesje vergeten is en dat ze dat wel komt brengen in Neuvy-Saint-Sepulchre....
Er lag echt niks meer in de kamer....Karin is 70, een sterke vrouw, een beetje eenzaam. Ze vond Ferry wel leuk...

Het is zondag 5 mei. We lopen naar Neuvy-Saint-Sepulchre. We zijn begonnen aan de tweede week. Het is bewolkt, maar het is droog. Het blijft ook droog. Vandaag hopen we te slapen in een gite municipal.
Afwisselende wandeling. Mooie stukken en saaie stukken. Met dit boek lopen we eigenlijk iets teveel naar mijn zin langs D wegen. Asfalt dus. Je raakt veel vermoeider door het lopen op harde ondergrond.
Om drie uur waren we waar we widen zijn.
Gelukkig was er maar een andere pelgrim. Hij was daar al vier dagen. Verstapte zich en kreeg een dikke en pijnlijke knie.
Ik heb daar gekookt. Macaroni met heel veel groenten en nog een salade met meiknolletjes. Patrice mocht mee-eten. Dat vond hij heel fijn.
Natuurlijk heeft Diana weer geen oog dichtgedaan. Dit keer niet door het snurken, maar door het smalle bed. 70 cm breed...
We hebben de te grote uitgaven gladgestreken door hier (niet) te slapen.

Dag 9. Vandaag lopen we naar Gargilesse. Stomverbaasd liepen we door het stadje. Wat een toeristen! Waarom? De kerk stelt niks voor?!?
Aha, vakantieplek van Georg Sand. Prima jôh! Renaat, een voormalige hotelier, Vlaams pikte ons op. Wij logeerden bij hem thuis. Chambre d'Hôte dus. Goh, wat heeft hij ons verwend. Het was ook erg gezellig. Heerlijk geslapen.
Voor we Gargilesse binnenliepen, hadden we onderweg al een paar klimmetjes gehad. De omgeving wordt weer aantrekkelijker ook. Meer bossen. We zijn definitief onder het midden en in de Limousin.

Onze tiende dag zou onze laatste blijken. We waren nog geen half uur onderweg en Diana kreeg een steek in de heup/rugstreek met uitstraling naar zijkant knie en verder via de schaatsspier naar de voet. Auw!
Toch gebikkeld en 20 km doorgelopen naar Crozant.

Niet te doen zoveel pijn! Slechte nacht en de volgende dag besloten naar huis te gaan.
Eerst een taxi naar station Argenton, vervolgens de trein naar Parijs en in de vooravond met de Thalys naar Amsterdam. Niet meer voor 25 euro, maar voor 205 euro p.p. Schandelijk!!
De volgende dag naar de huisartsenpost, want het was donderdag, hemelvaartdag. De arts twijfelde tussen Ischias en Hernia. Vrijdag naar de fysiotherapeut. Niet Frits, want die was vrij. In het weekend kwam er wat meer ruimte. Het werd duidelijker waar de pijn precies zat. Rechterbilspier, met uitstraling.
Frits zei maandag tussen neus en lippen: "Misschien moet je de afstelling van je rugzak laten nakijken, je hebt een overprikkelde zenuw door druk".
Dinsdag direct naar Carl Denig. Eureka!! De heupband was volledig op een verkeerde plek en de banden om de heupband aan te trekken zaten niet eens door de dingetjes. ( hoe heet dat) Hij heeft het helemaal in orde gemaakt en toen heb ik gepast....opluchting!!
Gisteren 5 km gelopen. Geen pijnstillers meer.

We kunnen niet nu terug naar Frankrijk, om verschillende redenen, maar 25 augustus zitten we weer in de Thalys op weg naar La Souterainne, via Parijs en dan vervolgen we onze weg. Compostela, here we come!!!