Rocroi via Reims naar St. Leonard. april/mei 2010

Altijd lastig om achteraf een verslag te schrijven.

In 2008 op onze vier maanden durende reis, hadden we onze Vaio bij ons.

Voor een reis van ruim een week en dan ook nog lopend van A naar Z….....how crazy can you get.
Anyway, 29 april namen we de trein naar Couvin, met overstappen in Antwerpen en vervolgens de bus naar Petite Chapelle aan de Belgisch-Franse grens. Bussen gaan niet over de grens, dus mochten we direct beginnen te lopen naar Rocroi ( of Rocroy ) Te doen, want dat waren maar 3 km. Mijn tas natuurlijk op topgewicht, want alle tubetjes en sachets waren nog gevuld. :) Deze keer woog mijn tas 10 kg en die van Ferry iets meer. Elk jaar worden onze rugzakken lichter. Ik ben er zeker van, dat de backpacks volgend jaar nóg minder wegen.

We sliepen net als vorig jaar in hotel de Commerce. De volgende dag zaten we om 8 uur aan het ontbijt en vertrokken om ca. half 9 naar Rimogne. 19,5 km. Heel goed te doen. De Franse Alpen zijn peanuts in vergelijking met de Belgische.
Wat!! In 2008 liepen we van Visé naar Dinant. Alle dagen liep ik in totale verbijstering. Als je de foto ziet, die Ferry van mij gemaakt heeft op de dag dat we in Dinant aankwamen!!Vette wallen onder mijn ogen, grauwe huid en o-ver-al pijn. Nee, het zal volgend jaar wel weer afzien worden, want dan beginnen de bergen weer, maar het begin van onze tocht dit jaar was een eitje.

De 2de dag van 19 km naar Vaux-Villaine liep lekker. Goed onderkomen in een Chambre d’hôte. Lekkere pizza gegeten in een snackbar. Absoluut smakelijk. Ferry kreeg onderweg een slijmerige slobberzoen van een minder begaafde jongen(voorzichtig uitgedrukt) in Murton Bogny. We zouden in Vaux-V. slapen in de Sal Communale, maar de Mairie ( gemeentehuis )was dicht, kerk was dicht. Ja, wat doe je dan hè?

Een heel lieve mevrouw bracht ons met de auto naar Abigny-les-Pothees. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen doorMarie-José en Jean-Marie. Leuke mensen. Koken kan ze niet, maar eten is ook niet alles.
Via een “overweg”, gelopen naar Signy L’Abbaye.

Onderweg kom je heel veel koeien tegen. Van die bruine, beige, of gebroken-witte (Limoges ). Wij zagen verder niemand, dus interessante conversatie gehad met deze beesten. “Ja, kom maar, dames, hoe gaat het ermee? Wil het een beetje lukken vandaag”….enz. Bij een van de weilanden waren er een paar stieren. Zo…of dat mean looking bad asses waren!!!

De weg naar Signy was op en neer, door smerige, glibberige modder. We waren allebei 10 cm langer van alle aangekoekte troep toen we eindelijk aankwamen bij Auberge Signy L’Abbye. Voor weinig geld heerlijk gegeten. Het bed was ook top. De zon scheen en het leven was goed. Ferry en ik hadden intussen een behoorlijk gestoofd hoofd. Toen we liepen naar het café voor een biertje, kwam er een pelgrim aan. Leuke vent om te zien.

Praatje mee gemaakt. Hij was op de terugweg naar Oostenrijk. Was al in Compostela geweest. Na het eten gingen we weer een wandelingetje maken voor de spijsvertering en toen kwam er een Belg aan. Ook een pelgrim. Die was de Oostenrijker tegengekomen en die had verteld dat er twee andere pelgrims in het dorp waren.
Een van hen was een mooie vrouw. Ik was al rood van de zon, anders had ik gebloosd. ;-)

De volgende dag hadden we Lalobbe als doel. Een km voor Lalobbe sliepen we, in La Bessage, bij Danielle en Claude. Zij hadden nog twee stellen in de kost voor een nacht. Geen pelgrims, trouwens. Claude maakt zijn eigen aperitiefjes. We waren bijkans aangeschoten.
Danielle kookt de sterren van de hemel. Allebei spreken Engels. Goddank. Voel mij echt een fool, wanneer iedereen, Ferry incluis, Frans praat en ik er geen bal van begrijp. Eigenlijk wilde ik Italiaans gaan leren, maar op deze tocht heb ik besloten, Franse les te nemen. Wij zullen nog heel lang in Frankrijk zijn.
Volgende morgen, op weg naar Justin. Dit was de dag van “De Nederlanders”. Het begon bij de kerk van Lalobbe. Een Nederlander verschaft ons toegang tot de kerk en gaf ons een “tampon”( stempel ) voor ons pelgrimsboekje.
We waren het dorp nog niet uit, of we kwamen een wandelaar tegen die onderweg was naar Chateau Porcien.
In het dorp Wasigny kwamen we een stel op de fiets tegen en een mevrouw riep naar ons dat het gebouw waar we naar keken niet uit de XVde eeuw, maar uit de XVIde eeuw was.

In Justin sliepen we in een Gite, die in een vervallen schuur was gebouwd. Heel apart. Hartstikke aardige man, Alain. Voor het slapen betaalden we 5 euro pp en hij haalde brood en wijn voor ons in de winkel en we kregen een Frans ontbijt van echt lekker bruin brood.
Naar Justine, met het rondje naar Sery erbij, hebben we 22 km afgelegd en voelden ons prima. We besloten de volgende dag niet te stoppen in Chateau Porcien, maar door te lopen naar Vieux des Asfeld. 25 km. Doen we niet meer.
De nacht tevoren hadden we geen van beiden goed geslapen. Krakend bed, slaapzak( een waar je in ligt :-) ), wc buiten, beneden. Kortom, ellende.
In Vieux de Asfeld had ik een geblesseerde knie en Ferry kon door de blaren zijn voet niet meer zien. Overmoed wordt gestraft.
Gelukkig een warme maaltijd en een goed bed. Voor dood gelegen van half 9 ’s avonds tot de volgende morgen 7 uur. Toen ging het wel weer. De blaren waren doorgeprikt en ik moest een andere manier vinden om te plassen onderweg, maar voor de rest, weer boven Jan. We namen ons voor maar 6 km te lopen naar Neuchatel Sur Aisne en de dag daarop 7 km naar Pognivart. Het lot besliste anders.

Toen Ferry belde naar Pognivart om te vragen of er de volgende dag een bed voor ons was, bleek, dat er alleen maar diezelfde avond plaats voor ons was, of 2 dagen later. Dus besloten wij door te lopen. Dat werd ons niet in dank afgenomen door de mevrouw van hotel Cheval Blanc. Jammer dan.
In Pognivart geen eten, geen café, geen restaurant. Gelukkig had Ferry in Neuchatel een zuurdesem stokbrood gekocht. Van de mevrouw in Pognivart kregen we een theezakje, twee stukken kaas en wat boter. Was genoeg.
We begonnen op 7 mei aan onze laatste etappe; Reims.

Vier dagen totaal hadden we ingelopen op onze planning. Wel stoer hoor!

We liepen nu al vanaf Chateau Porcien langs het Ardenner kanaal. Balen. In het begin zie je nog het mooie, maar km na km recht toe, recht aan gaat op een gegeven moment vervelen. Het hield maar niet op. Zelfs in Reims waren we nog niet van een kanaal af, hoewel die toen anders heette, namelijk het kanaal tussen Aisne en Marne. We zijn geëindigd in Saint Leonard. In elk geval hoeven we niet meer in Reims te lopen, volgend jaar. Eerst lopen we dan toch nog weer een stuk langs het kanaal tot Sillery.

Dit jaar totaal 8 dagen gelopen. Aantal km: 135.
We zijn 4 dagen in Reims gebleven. Op 8 mei was de Franse Bevrijdingsdag van Frankrijk, een jaar eerder dan Nederland. Leuke festiviteiten meegemaakt. Charmante stad, hoewel op sommige plekken er hard gewerkt wordt aan trambanen. Daardoor is een gedeelte heel stoffig. Alle highlights gezien, een stempel gehaald in de kathedraal en in de Basiliek St. Remy. Champagne gedronken en gekocht om mee te nemen. Gewinkeld. Mooie schoenen gekocht. :) Lekker en lekkerder gegeten, goed geslapen bij mevrouw Marbot aan de avenue Lundy. Prachtig oud huis. Daar kan zelfs een grachtenpand in Amsterdam niet aan tippen. We hebben alleen maar positieve dingen meegemaakt.
Elke dag werd er regen voorspeld en we hebben geen druppel gehad. ’s Morgens was het wel erg koud, wanneer we begonnen te lopen. ’s Middags was de temperatuur rond de 17 graden.

ULTREÏA!! ( groet van de pelgrims )