Hamma Hamma en Walla Walla

We waren in Spokane. Geen bijzondere stad. Ooit de kleinste stad waar de “worldfair” werd gehouden. Wat heel bijzonder aan Spokane is, is dat er een rivier met prachtige watervallen en rapids doorheen loopt. Niks moeilijk hiken, om iets moois te zien; nee, right here in town.
Ferry en ik zijn tot de conclusie gekomen, dat Amerikanen, in general, misschien dan oppervlakkiger, maar wel attenter en beleefder zijn dan de Canadezen, in general.
Het vuurwerk aan the English Bay werd door veel mensen bezocht. Echt duizenden. Ik moest naar het toilet en vroeg uiterst beleefd, of ik even tussendoor mocht. Nou! Onbeschoft!! Niet te filmen. Nergens mocht het. Ik werd vaag weggewuifd naar een andere plek en daar werd ik weer teruggewuifd. Vreselijk! En dan zat er ook nog een oudere bitch tussen die even hard meedeed. Ik hoop dat zij alles heeft moeten laten lopen, omdat ze niet naar de wc kon. Uiteindelijk heb ik mij er gewoon bot doorheen gewrongen.
We zaten in hotel “Victorian”. Uiteraard in een gebouw uit de Victoriaanse tijd, 1868.
Hartstikke sfeervol. Ons gedeelte was net gerenoveerd en zeer comfortabel, maar wel met de grandeur van toen. Mooie visgraat houten vloer, perzen op de vloer en oude meubelen, maar wel een perfect bed en een badkamer voorzien van alle gemakken.
Bij de Indianen in het Stanley Park hebben we geluncht. Taco’s stond er op het menu, maar we kregen iets waarvan ik dacht dat het kipfilet was, wat chilibonen en Buffalo gehakt. Later hoorde ik dat het gefrituurd deeg was en geen kip. “Bannock” heet het. Echt apart. ’s Avonds gingen we in de “kookschool” eten. Erg lekker en betaalbaar. 3 gangenmenu voor 24 dollar. Zie top tien van Ferry.
We vertrokken naar Winthrop. Daar sliepen we een nacht in de Sun Mountain Lodge. Hoog tegen de Sun Mountain aan. In de winter een ski hotel voor de rich en in de zomer een poepie chique hotel. Zo luxe slapen we maar 1x in deze vakantie. We hebben er wel van genoten. Nu zitten we dan in Spokane en morgen rijden we naar Glacier National Park. Ik zag net op de weather forecast, dat er daar een thunderstorm woedt en morgen er ook weer een verwacht wordt. We zijn niet dom. Met storm gaan we het park (de bergen) niet in.
Onderweg naar Glacier, moesten we naar de wc en waren we aan koffie toe.
Zaten er een heleboel oude vrouwtjes een laat ontbijt te nuttigen en tegelijkertijd te kleppen. Was zo gezellig in “Paradise”! Zo heette de tent namelijk. De eigenaresse, ca. 75 en zeer energiek, heette ons “Welcome in Paradise”.
Aan de wand hing een wereldkaart en je kon een rond stickertje met je naam op je stad plakken. Amsterdam en Paramaribo waren nog vrij!!!
Gezien onderweg: “Do something good after work” “…..go home!!!”
Nu zijn we dan in Kalispell. De stad bij Glacier. Vanmiddag toen we aankwamen, na de lunch, zijn we poolshoogte gaan nemen. Regen hebben we gehad, bliksem gezien, maar de zon ging ook weer schijnen. In het visitor center hebben we ons laten voorlichten over de mogelijkheden. Nu hebben we besloten om met onze eigen auto de “Going to the sun road” te rijden. De ranger die ons voorlichtte, zei, terecht, dat je dan zelf kunt beslissen waar je stopt en hoe lang je daar blijft.
Nu alleen nog maar hopen dat het droog en het liefst zonnig, is.
We waren om 9 uur in het park. 45 minuten drive from our hotel. Goed weer. Veel gezien. Prachtig! De foto’s doen geen recht aan de werkelijkheid. We waren pas om 5 uur ’s middags weer in het hotel. Zo direct gaan we eten. Morgen weer op pad. Voor een nacht naar Helena en dan 3 nachten Yellowstone National Park.

Het is zeer wel mogelijk, dat onze vakantie afgebroken wordt.
Ma(de Jongh) wil niet meer eten en drinken. Op deze leeftijd is dat zeer ernstig. Dus zijn wij voorbereid.
Ik houd jullie op de hoogte.

Brasa, Ferry en Diana