hoe gaat het nu met ons?
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
18 Oktober 2014 | Nederland, Amsterdam
Terug in Amsterdam, direct een afspraak gemaakt met Frits Hoekman; fysiotherapeut/osteopaat.
Na diverse behandelingen, kan ik nu wel zeggen dat mijn enkel bijna als nieuw is.
Een x-ray in het OLVG sloot een stress fracture uit..gelukkig!
Maar...dankzij het onnatuurlijk lopen door de enkelpijn, speelde mijn rechterknie op.
Logisch hè? linkerenkel.....rechterknie. :-(
Voor de knie ben ik nog steeds bij Frits, maar ik heb al een keer het park om gelopen. (5 km)
Gaat wel steeds beter.
Zoals Frits zegt: De blessure is sneller op- dan afgebouwd.
Ferry kwam 21 september thuis. Vol verhalen en natuurlijk euforisch.
De darmen nog niet helemaal kits en 3 kg lichter.
Ik kan dat lijden, maar hij niet....
Intussen is hij weer op gewicht en ik ben blij, met de ervaring die hij de laatste 200 km heeft opgedaan.
Feit is namelijk, dat hij in Villafranca del Bierzo begon te lopen met Ben, maar de 100 km daarvoor heeft hij net zomin als ik afgelegd.
Het staartje naar Muxia is niet helemaal gelukt. Het laatste stuk heeft Jeanne de mannen met de auto gebracht.
Het was een beetje rommelig....
Wat onze planning voor 2015 betreft:
Zestien augustus vliegen we via Barcelona naar Leon.
De dag daarop, 's middags, pakken we de bus naar Villar de Mazarife.
Daar slapen we en de volgende morgen gaan we weer en route naar Hospital de Orbigo.
Geen route is langer dan 20 km, hebben we bedacht en er zijn zelfs stukken waarop we niet meer dan 10 km afleggen, vanwege de klimpartijen en/of de moeilijke begaanbaarheid.
Of we verder gaan dan Santiago laten we afhangen van de spirit.
Is die er niet, of is het vreselijk weer, dan gaan we met de bus naar Finisterre en Muxia.
Ik wil er toch graag geweest zijn.
We bedenken geen einddatum en reserveren geen terugvlucht.
Deze keer laten we (bijna) alles open.
Tot volgend jaar!!!
Na diverse behandelingen, kan ik nu wel zeggen dat mijn enkel bijna als nieuw is.
Een x-ray in het OLVG sloot een stress fracture uit..gelukkig!
Maar...dankzij het onnatuurlijk lopen door de enkelpijn, speelde mijn rechterknie op.
Logisch hè? linkerenkel.....rechterknie. :-(
Voor de knie ben ik nog steeds bij Frits, maar ik heb al een keer het park om gelopen. (5 km)
Gaat wel steeds beter.
Zoals Frits zegt: De blessure is sneller op- dan afgebouwd.
Ferry kwam 21 september thuis. Vol verhalen en natuurlijk euforisch.
De darmen nog niet helemaal kits en 3 kg lichter.
Ik kan dat lijden, maar hij niet....
Intussen is hij weer op gewicht en ik ben blij, met de ervaring die hij de laatste 200 km heeft opgedaan.
Feit is namelijk, dat hij in Villafranca del Bierzo begon te lopen met Ben, maar de 100 km daarvoor heeft hij net zomin als ik afgelegd.
Het staartje naar Muxia is niet helemaal gelukt. Het laatste stuk heeft Jeanne de mannen met de auto gebracht.
Het was een beetje rommelig....
Wat onze planning voor 2015 betreft:
Zestien augustus vliegen we via Barcelona naar Leon.
De dag daarop, 's middags, pakken we de bus naar Villar de Mazarife.
Daar slapen we en de volgende morgen gaan we weer en route naar Hospital de Orbigo.
Geen route is langer dan 20 km, hebben we bedacht en er zijn zelfs stukken waarop we niet meer dan 10 km afleggen, vanwege de klimpartijen en/of de moeilijke begaanbaarheid.
Of we verder gaan dan Santiago laten we afhangen van de spirit.
Is die er niet, of is het vreselijk weer, dan gaan we met de bus naar Finisterre en Muxia.
Ik wil er toch graag geweest zijn.
We bedenken geen einddatum en reserveren geen terugvlucht.
Deze keer laten we (bijna) alles open.
Tot volgend jaar!!!
-
18 Oktober 2014 - 13:24
Frank Van Dongen:
Zo ken ik je weer! Een positieve instelling en weer gedetailleerd reisplannen maken. Je lichaam heeft je uiteindelijk niet in de steek gelaten......
Maar neem één tip aan van een ouder wordende heer: je lichaam heeft ook zijn slijtage-momenten. Daarom koester het en stel je eisen bij.
Volgens mij heb je deze les ook geleerd dit jaar.
Brasa
Frank -
19 Oktober 2014 - 11:41
Dirck:
Goede voornemens lees ik. Rustig, relaxt, niet dat strakke plannen, waarom stress opwekken als je bijna 70 bent. En inderdaad het lichaam hersteld zich langzamer dan 10 of 20 jaar geleden.
Al loop je maar 10 km op een dag ik denk dat het tempo waarin je loopt nog belangrijker is. Want 6 km. per uur gaat richting snelwandelen en dan met bepakking en hobbelig pad lijkt mij snel en kans op blessure is groter.
Tot volgend jaar. -
20 Oktober 2014 - 14:06
Linda:
Ik kijk graag uit naar dit goed vervolg volgend jaar. Brasa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
