na een aantal etappes
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
14 Augustus 2014 | Spanje, Estella
Het heeft even geduurd, voordat ik een pc trof, waar ik op kon rammenm, maar hier komt dan in beknopte vorm onze wederwaardigheden tot Estella, Navarra.
We begonnen natuurlijk met een vlucht naar Bordeaux. Was gelijk raak.Bij de bushalte van de directe bus naar Mont-de-Marsan, raakten we in gesprek met Nolly en haar dochter, Fleur. Zij gingen ook naar MdM en wat is logischer, dan dat je samen loopt naar de refugio.
De volgende dag gingen we op weg. Saai, om de routes minitieus te beschrijven. Wat zonder meer een feit is, is dat de zes etappes in Frankrijk, naar Saint-Pied-de-Port, heftig waren. Steile klimmetjes, steile modderige afdalingen en pijnlijke spieren.
Dat gaf de burger geen moed voor het vervolg in Spanje.
Mi gado! Als het al zo erg was in Frankrijk, hoe zou het dan zijn in Spanje?!?
Over Ferry hoeft niemand zich zorgen te maken, die huppelt bijna naar boven, maar ik....ben niet in de wieg gelegd voor het beklimmen van bergen.
In SJPdP kwamen we in een kermis terecht, met pelgrims als hoofdrolspelers en toeristen als publiek. Schrikken, als je zes dagen in stilte gewandeld hebt.
Nolly en Fleur sliepen, net als wij, in Beilari, het voormalig Nederlandse refugio. Viel bar tegen. In Nederlandse handen werd er rekening gehouden met de behoefte van de pelgrims aan brandstof. Dat was niet meer zo.
De dag daarop vertrokken we vroeg naar boven, naar Orisson.
Acht kilometer klimmen!!
We waren er vroeg en behoorlijk uitgelaten van blijdschap, want we waren het onweer voorgebleven. Dat barstte om een uur of 5 los.
Heftig!
Degenen die beneden waren en naar Roncevalles wilden doorlopen, mochten niet bovenlangs, maar over de weg. Niet leuk natuurlijk. Kilometers asfalt.
Later hoorden we dat het in SJPdP gehageld had. Grote hagelstenen.
Het was heel knus in Orisson. Veel nationaliteiten en een gemoedelijke sfeer.
Er waren: Nederlanders, Fransen, Spanjaarden, Italianen, Japanners, Amerikanen, een vrouw uit Honduras, Hongarije, Zuid Afrika...
De volgende dag gingen we verder naar Roncevalles.
Stevige klimmetjes, prachtige vergezichten, veel wind en ZEGEN, bijna boven een man met koffie, bananen en koek.
Een soort koek en zopie tent voor bergbeklimmers.
Toen eindelijk zicht op het klooster. En een uur later konden we inchecken.
Er kunnen in het klooster 150 pelgrims een bed huren voor 10 euro.
De 150 bedden zijn verdeeld in bunks van twee stapelbedden.
Goed geslapen. Schone, goed georganiseerde tent. Tovallig, die nacht bemand door alleen maar Nederlandse hospitaleros.
We zijn nu in Estella en we hebben al het nodige meegemaakt.
Nolly en Fleur zijn er nog steeds bij. Bruno en Chantal zijn gekomen en gegaan.
Pamplona was een hoogtepunt, omdat we twee nachten sliepen in hotel Eslava. Uitstekend voor een redelijke prijs. Heerlijk pinxtos gegeten en verrukkelijke mosselen en inktvisjes.
Morgen lopen we naar Los Arcos.
Tot zover het eerste verslagje. Misschien doet Ferry de volgende, als hij daar zin in heeft.
We begonnen natuurlijk met een vlucht naar Bordeaux. Was gelijk raak.Bij de bushalte van de directe bus naar Mont-de-Marsan, raakten we in gesprek met Nolly en haar dochter, Fleur. Zij gingen ook naar MdM en wat is logischer, dan dat je samen loopt naar de refugio.
De volgende dag gingen we op weg. Saai, om de routes minitieus te beschrijven. Wat zonder meer een feit is, is dat de zes etappes in Frankrijk, naar Saint-Pied-de-Port, heftig waren. Steile klimmetjes, steile modderige afdalingen en pijnlijke spieren.
Dat gaf de burger geen moed voor het vervolg in Spanje.
Mi gado! Als het al zo erg was in Frankrijk, hoe zou het dan zijn in Spanje?!?
Over Ferry hoeft niemand zich zorgen te maken, die huppelt bijna naar boven, maar ik....ben niet in de wieg gelegd voor het beklimmen van bergen.
In SJPdP kwamen we in een kermis terecht, met pelgrims als hoofdrolspelers en toeristen als publiek. Schrikken, als je zes dagen in stilte gewandeld hebt.
Nolly en Fleur sliepen, net als wij, in Beilari, het voormalig Nederlandse refugio. Viel bar tegen. In Nederlandse handen werd er rekening gehouden met de behoefte van de pelgrims aan brandstof. Dat was niet meer zo.
De dag daarop vertrokken we vroeg naar boven, naar Orisson.
Acht kilometer klimmen!!
We waren er vroeg en behoorlijk uitgelaten van blijdschap, want we waren het onweer voorgebleven. Dat barstte om een uur of 5 los.
Heftig!
Degenen die beneden waren en naar Roncevalles wilden doorlopen, mochten niet bovenlangs, maar over de weg. Niet leuk natuurlijk. Kilometers asfalt.
Later hoorden we dat het in SJPdP gehageld had. Grote hagelstenen.
Het was heel knus in Orisson. Veel nationaliteiten en een gemoedelijke sfeer.
Er waren: Nederlanders, Fransen, Spanjaarden, Italianen, Japanners, Amerikanen, een vrouw uit Honduras, Hongarije, Zuid Afrika...
De volgende dag gingen we verder naar Roncevalles.
Stevige klimmetjes, prachtige vergezichten, veel wind en ZEGEN, bijna boven een man met koffie, bananen en koek.
Een soort koek en zopie tent voor bergbeklimmers.
Toen eindelijk zicht op het klooster. En een uur later konden we inchecken.
Er kunnen in het klooster 150 pelgrims een bed huren voor 10 euro.
De 150 bedden zijn verdeeld in bunks van twee stapelbedden.
Goed geslapen. Schone, goed georganiseerde tent. Tovallig, die nacht bemand door alleen maar Nederlandse hospitaleros.
We zijn nu in Estella en we hebben al het nodige meegemaakt.
Nolly en Fleur zijn er nog steeds bij. Bruno en Chantal zijn gekomen en gegaan.
Pamplona was een hoogtepunt, omdat we twee nachten sliepen in hotel Eslava. Uitstekend voor een redelijke prijs. Heerlijk pinxtos gegeten en verrukkelijke mosselen en inktvisjes.
Morgen lopen we naar Los Arcos.
Tot zover het eerste verslagje. Misschien doet Ferry de volgende, als hij daar zin in heeft.
-
14 Augustus 2014 - 19:40
Richard Ferdinand I:
Weten jullie zeker dat jullie dit voor de LOL doen? Veel Plezier en Sterkte!
Overigens is ook hier het weer wisselend: nog steeds veel zon, maar ook flinke buien, waaronder met hagel en onweer, af en toe een regenboog (en veel slakken, maar die waren er al, alleen nu erg zichtbaar. De temperatuur is een stuk gezakt, wat het vooral 's nachts een stuk aangenamer maakt. Jullie tuintje hoeft dus niet besprenkeld te worden.
Grrroetjes,
Richard F. I -
14 Augustus 2014 - 20:03
Jeanne:
Mooi verslag, kan niet anders zeggen. Wat een internationaal gezelschap, interessant hoor.
Wij zijn begonnen met pakken, nou ja, spullen bij elkaar aan het leggen. Zal nog wel veranderd worden. Ben is gestopt met oefenen (snik). Hij overschat zichzelf als ik jou de steile hellingen zie beschrijven. Alé, het is zijn leven.
Wat zullen jullie genoten hebben van de pinxos, mmmmmm.
Al met al vind ik dat jullie een prestatie van formaat leveren. Ga zo door...... -
14 Augustus 2014 - 23:50
Dirck:
Beste Diana, je loopt niet alleen begrijp ik, veel belangstelling. Ha dat klooster maakt geld! € € 1500 per dag als ze vol zitten, toch 10 mille p/week. Dat klimmen is kuiten rekken, maar veel dalen is ook een ander been oefening.
Veel plezier
Dirck -
15 Augustus 2014 - 09:40
Yvonne:
Ik begon me al af te vragen hoe het met jullie ging. Goed om bericht te krijgen. Klinkt allemaal behoorlijk heftig, maar jullie stamina is bewonderenswaardig. Veel succes weer! Liefs, Yvon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
