Stax, Natchez National Parkway and Nashville
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
17 Juli 2013 | Verenigde Staten, Nashville
Ferry kwam thuis bij Stax, als oprichter van het eerste soultijdschrift in Nederland, "soul 66" in 1966 en een liefhebber van rauwe soul, was hij in zijn element.
Hij schreef ook nog een column in de Noord Amsterdammer: "Soulexplosion"
Lang geleden, in 1967, heeft hij in het concertgebouw Sam & Dave, Arthur Conley e.a. gezien.
Helaas geen Otis, hoewel die met nog een aantal van Stax in Oslo hebben opgetreden. We hebben de DVD gekocht bij Stax.
Was leuk om die gasten enthousiast te horen vertellen over de drie weken Europe. Sam (of Dave?) zei met een grote grijns: " we really did some damage there" (vrouwen) en Rufus zei: "Of course we didn't have the same trouble as in America" segregation en KKK.
Je hart breekt en juicht als je al die coryfeeën op video ziet en de degene die nu nog leven, hoort praten over them days.
Wij hebben een paar jaar geleden Steve Cropper & de rest van de MG's nog gezien in de Melkweg. En dan merk je dat je ouder geworden bent. Anderhalf uur te laat en dan al die tijd + de tijd van het concert op je benen staan. ;-)
Eignlijk liep Ferry euforisch door het museum. Ik vond de video's geweldig en ik heb de CD (nostalgie) van Isaac Hayes gekocht, maar het museum van BB vond ik vollediger.
En Sun Studio dook echt de geschiedenis in.
Op de een of andere manier blijft Stax met z'n museum langs de lijn. Je hoort de soul van vroeger, je ziet video's, maar het blijft gelikt. Het authentieke en licht groezelige van Sun en BB is er niet. Jammer, jammer, jammer!!
Wat Stax heel goed doet, is de school die ze opgericht hebben voor soultalenten. De gewone vakken komen aan de orde, maar zeker muziek. Heel bijzonder.
De foto's plaats ik vanavond, want we slapen op de 7e in Nashville en het WiFi signaal is zwak. Ik zit nu bij het zwembad te schrijven, maar we moeten op tijd weg, want 350 km voor de boeg naar Highlands.
Eigenlijk had ik twee nachten moeten boeken voor Nashville, want hoewel Ferry licht denigrerend zegt: "het is wel country", vind ik dat het in het rijtje hoort.
Maar met zo'n lange rit kiezen we voor fitness, zwembad, fruitontbijt en gaan met die banaan.
Wie weet komt het nog een keer.
Gisteren was ook een lange tocht op een oude bekende, de Natchez Pakway Trail. Prachtige scenic highway, maar je mag niet harder dan 50 miles en we hadden er 175 voor de bumper.
Voordat we de mooie highway bereden, gingen we eerst naar Corinth, voor nog een stukje civil war geschiedenis.
Mopper, mopper, van de kant van Fer, want het verlengde wel de duur van de rit.
Maar ja, je hebt geschiedenis van Haakmat gehad, of niet.
Julliette, wij hadden in Suriname geschiedenis van een broer?, oom? van de Haakmat die later inspecteur was.
De Federation viel vanuit Corinth voor het laatst de Union aan.
Nou, dat hebben ze geweten! Daar in de deltamoerassen, geschikt voor muskieten en krokodillen en zeker niet voor zoveel mensen meer, die moeten eten en drinken.
Van Rosecrans (Engels voor Rosenkrans?) moesten ze daar blijven, om de railroad te beschermen. Dat was hun enige verbinding met de Atlantische oceaan, maar degene die het bevel voerde op dat moment besloot zich terug te trekken. Wel met een heleboel decoys, zodat de unionsoldaten zouden denken, dat er nog voldoende mankracht en materieel aanwezig was..
Je wordt een bleeding heart, als je in die geschiedenis duikt. What a waste.
En dat vnl. omdat men geen deel wilde uitmaken van de Union, nadat Lincoln de elections had gewonnen. Men was bang, dat hij de slavernij zou afschaffen. Dat deed hij ook, maar enkel en alleen, omdat het strategisch was. Als de slaven vrij waren, zouden ze niet aan de kant van de Federatie vechten....:(
Onderweg af en toe ook nog een historic stop en we hebben drie hertjes gezien die heel rustig overstaken. Een stond zelfs te wachten aan de kant van de weg. Pas toen we stopten, stak ie over. Geen foto op de camera, maar wel op mijn eigen harde schijf.
We hebben heel veel fazanten langs de weg gezien en het had niet veel gescheeld, of dit verslag was een dubbel doodsbericht geweest, want een van de vogels had zelfmoordneigingen. Gelukkig reden we 50, anders waren we in een slip geraakt. Hij leefde nog en wij ook.
Nashville downton is levendig. Veel bandjes, muziek muziek, muziek. Heerlijk!
We hebben er rondgehangen tot half 9 p.m. ongeveer en zijn met de hotelshuttle teruggegaan naar het hotel, ca. 10 minuten van het centrum vandaan.
Voor de verandering gelezen. Kon niks doen op internet.
Straks dus richting Gatlinburg. Drie nachten
Veel hiken in de Great Smokey Mountains, want ons hotel is just outside the Park
Hebben jullie het vervolg van het vorige verslag nog gelezen? Er waren ook nieuwe foto's bij.
Bye, have a good day
-
17 Juli 2013 - 19:41
Dirck:
Leuk Stax records heb er wel een paar gehad met name Isaac Hayes, zelfs van die importplaten gekocht bij Boudisc of Pico.
Nashville is toch meer howdy.
Ferry je auto is klaar moest 75,- betalen kun je verhalen op de veroorzaker.
Groet
-
18 Juli 2013 - 01:08
Richard:
hoe hard is jouw schijf? -
18 Juli 2013 - 02:46
Juliette:
economie van Haakmat. Laat je schijf niet stuiteren. -
18 Juli 2013 - 10:45
Jeanne:
Spreekt me helemaal aan dat soulverhaal. Komt zeker omdat ik van hetzelfde bouwjaar ben als Ferry. -
18 Juli 2013 - 11:25
Biba:
Sounds, great! x
Ook ik heb nu tijd om uitgebreid te lezen.....nog geen 48 uur gips en ik word al helemaal gestuiterd!!! -
18 Juli 2013 - 23:24
Joan:
Mocht je zomaar foto's maken in het Stax museum of heb je het stiekem gedaan? Leuk om enkele van mijn "soul hero's" te zien. -
19 Juli 2013 - 00:45
Duncan:
Leuk verslag. Moet er ook eens naar toe.
We hebben zelf nog de oude soulcracks begeleid.....William Bell en Eddy Floyd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley